- Ryszard Kapusciński, „Lapidarium IV” (Warszawa 2000), str. 101-102:
„Świat Gabriela Garcíi Márqueza: prowincjonalne miasteczko. Upał. Martwota tropikalnego dnia. W architekturze niszczejących dziś fasad domów widać ślady dawnej świetności. Na to miasteczko spada nagle, jak jastrząb – śmierć (kogoś zabijają, ktoś umarł). Ta śmierć ożywia, pobudza pamięć ludzi, zaludnia ją wspomnieniami. Powracają sceny z przeszłości, na moment przeszłość staje się bardziej realna niż rzeczywistość.
I jeszcze – śmierć uwyraźnia samotność ofiary. Ta samotność była jak gdyby zapowiedzią, przedsionkiem śmierci, śmiercią za życia.
Miasteczko jest abstrakcyjne. Nawet jeżeli w tekście pojawiają się nazwy miejscowości, nic nam one nie mówią. To dzieje się gdzieś – nigdzie – wszędzie. Bo wszystko w tym świecie jest nieokreślone, niedopowiedziane, mgliste, zatarte.
Panuje atmosfera kleistej senności, ruchy są spowolniałe, życie coraz to przystaje, chowa się w cieniu, zapada w drzemkę. Nic się tu nie dzieje i to n i c autor cierpliwie, uważnie drąży, szuka w nim historii.”
- Ryszard Kapuściński, „Autoportret reportera” (Warszawa 2003):
„Prawdziwe dziennikarstwo jest intencjonalne, czyli stawia sobie cele i stara się przeprowadzić jakąś formę przemiany. Dobre dziennikarstwo może być tylko takie. Jeśli przeczytacie pisma najlepszych dziennikarzy, dzieła Marka Twaina, Ernesta Hemingwaya, Gabriela Garcíi Márqueza, sami zobaczycie, że uprawiali oni właśnie dziennikarstwo intencjonalne. Każdy z nich walczy o coś. Opowiada po to, by coś osiągnąć, uzyskać.”
- Ryszard Kapuściński, „Los cínicos no sirven para este oficio. Sobre el buen periodismo” (Barcelona 2002) [wydanie włoskie: „Il cinico non è adatto a questo mestiere. Conversazioni sul buon giornalismo” (Roma 2000)]:
„El verdadero periodismo es intencional, a saber: aquel que se fija un objetivo y que intenta provocar algún tipo de cambio. No hay otro periodismo posible. Hablo, obviamente, del buen periodismo. Si leéis los escritos de los mejores periodistas -las obras de Mark Twain, de Ernest Hemingway, de Gabriel García Márquez-, comprobaréis que se trata siempre de periodismo intencional. Están luchando por algo. Narran para alcanzar, para obtener algo. Esto es muy importante en nuestra profesión. Ser buenos y desarrollar en nosotros mismos la categoría de la empatía.”
- Natalina Mosna, Alberto Conci, „Pięć zmysłów dziennikarza: być, patrzeć, słuchać, uczestniczyć, myśleć. Biografia Ryszarda Kapuścińskiego” w książce pt. „Ryszard Kapuściński – Dałem głos ubogim. Rozmowy z młodzieżą” (Kraków 2008), tłum. Joanna Wajs, str. 133:
„W tych samych latach Kapuściński z entuzjazmem przyjął propozycję, jaką złożył mu Gabriel García Márquez: współprowadzenia warsztatów dziennikarskich dla Ameryki Łacińskiej. Dawał wykłady w mieście Meksyk w lutym 2001 roku, w Buenos Aires w 2002 roku i w Caracas w 2004 roku. Podczas otwarcia w lutym 2001 roku Gabriel García Márquez powiedział: Vengo como alumno! („Przybywam tu jako uczeń”)”
- Gabriel García Márquez na okładce książki Ryszarda Kapuścińskiego „The Other” (Londyn 2018):
„The true master of journalism”
